Auguste „Juste“ Flöcker
(Foto: Bildarchiv Reinhold Borghoff)

Auguste, ick kann dick nit vergiäten,
dorümme will ick dey hey en Denkmol sätten.
Jäder in Wönnenbiärg iärt dick kannt,
van ollen wörst dou „Flöckers Juste“ nannt.
Dou iärst et im Liärwen nit lechte hatt,
et lärt dey manegen Röffel versatt:
Deyne Motter starf frouh, do mochtest dou ran,
suorgen för Vatter un Bröiers – drei Mann.
Do mochtest dou dick wacker währen,
un däi Krallen öfter no bouten kähren;
dou schwägest nit,
dou körest mee, wäi dick angräp,
kräg seyn Fätt op där Stee.
Dou rackerst dick aff, dou kockerst nit op,
taugest mit Goul un Kouh vör‘ m Wagen dän Awendal rop;
off Fäld oder Uorf, off Hous oder Väh,
ollerwägen wörst dou, flink är en Räh.
Ömme et Hous, do blöggert et ganse Johr,
däi Bloumen drougest dou vör‘ n Altor,
ak däi Klärkenwäske mäikest dou lange Teyt,
däi was sou reine un witt, är me et bärter nit söiht.
Däi Girlanden wickeln an haugen Fästen,
dat konnst dou würklich am ollerbästen;
dou nähmest van dän Dännekes mänt däi klänesten Tweyge
un flochtest drout lange Ängens,
sou zart un sou schmeyge.
Däi hängen dann van där Kiärkendecke un ömme
de Dör un lockern de rächte Feerdagsfröide hervör,
däi närig is beym Bäen un Singen, sall däi graute Dag rächt gelingen.
Dou harrst keine Kinner, dou kämst nit toum Friggen,
öwer deynes lärtens Wiärme bläf nit liggen;
däi gafftest dou dän grauten un kläinen Katten,
däi satten in där Kücke, dai groen un fossegen un schwatten.
Säi lagten onger‘ m Uorwen op Stöhlen un Bank un laiten‘ t
sick wuorl seen dän hällen Dag lank;
wann’t döister wor, sträken säi
ömme et Hous un hällen et reine van Ratte un Mous.
Dou konnst sou gutt van fröiher vertellen,
wußtest ärnste Saken un lust‘ ge Kamellen;
wey lustern dey gäern – un wou könnt anners seen,
kämen wey vam Höltken op et Stöcksken out ollen Teyn.
Un wo dou sölwer alt wörst un gro un krümmer,
mit diärm Rahe in’t Duorp rin, – dat gäng nau ümmer.
Sou mäntest dou; wey sohen’t mit Schrecken,
wou dou wackel‘ g , dän Kuorf hingen op, baugest ömme däi Ecken.
Dou wörst 87, do stiörterst dou hänne, dat was däi Anfang dann vam Änge.
Sou gängest dou häime – Guorres Will!
Op där Ecke, bey us, do wor et sou still!